عوامل موثر بر بهره وری نیروی کار جهاد کشاورزی استان لرستان

مدیریت موثر در عصر ما مدیریتی است که از محدوداندیشی سازمانی خود را رهانیده و به جامعه و محیط وسیع تری می­اندیشد. چرا که مسئولیت سازمانی صرفاً این نیست که سازمان اثربخش باشد، بلکه مسئولیت اصلی این است که به جامعه­ای که در آن فعالیت می­کند، خدمت کند. این در حالی است که بهره­وری در سازمان­های کنونی در سطح پایینی قرار دارد به­گونه­ای که پاسخ­گوی خدمت­گذاری به جامعه هدف خود نمی­باشد. سازمان جهاد کشاورزی به­عنوان مهم­ترین سازمان متولی فعالیت­های کشاورزی در سطح استان لرستان از این امر مستثنی نبوده و هر ساله اثرات سوءی از عدم بهره­وری کارکنان آن، به جامعه هدف این سازمان که همانا جامعه روستائی می­باشد، وارد می­شود. بنابراین این مطالعه با هدف بررسی عوامل موثر بر بهره­وری کارکنان جهاد کشاورزی استان لرستان شکل گرفت. پژوهش از نوع کمی و از لحاظ داده­پردازی توصیفی محسوب می­گردد. در مطالعات توصیفی هدف توصیف وضعیت موجود بر مبنای داده­های تحقیق است. در این مطالعه از روش تحلیل عاملی به­عنوان عوامل تاثیرگذار بر بهره­وری نیروی کار سازمان جهاد کشاورزی استان لرستان استفاده شده است. جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه کارکنان جهاد کشاورزی استان لرستان (n=1000) می­باشد. ابزار گردآوری داده­ها، پرسشنامه ساختارمند بود که براساس ادبیات موضوع طراحی شد و در اختیار 50 نفر از کارکنان سازمان جهاد کشاورزی استان لرستان که به­روش تصادفی انتخاب شدند، قرار گرفت. تجزیه و تحلیل داده­ها توسط نرم­افزار  spss و با بکارگیری آمار توصیفی و استنباطی انجام گرفت. نتایج نشان داد آن­چه در بهره­وری کارکنان سازمان جهاد کشاورزی استان موثر است حزب­گرایی، وجدان­کاری و پایبندی به قوانین و مقررات است. از طرفی نتایج تحلیل عاملی اکتشافی نشان می­دهد، عواملی هم­چون عوامل رضایت اقتصادی، تمرکزگرایی، تعهد سازمانی، زمینه رشد و ارتقای شغلی، عدالت سازمانی، عامل سیاسی، روابط اجتماعی، مهارت فردی و تعلق به سازمان در بهره­وری کارکنان موثر بوده است. نتایج این مطالعه می­تواند دستاورهایی برای سطوح بالاتر مدیریت جهاد کشاورزی استان لرستان داشته باشد. بدین صورت که با مشخص شدن مشکلات عمده کارکنان و سیستم مدیریتی این استان، برنامه­ریزان کشوری با شناخت دقیق از موارد مذکور با واقع­بینی برای توسعه نیروی انسانی و فصل کردن مشکلات کارکنان در سطح سازمان برنامه­ریزی می­کنند. در این صورت و با استفاده از حداکثر ظرفیت و توانایی افراد در سطح سازمان مسلماً مشکلات عمده دیگر از جمله مشکلات مالی، برنامه­ریزی و ... مرتفع خواهد شد، که در نهایت در سطح روستاها و بخش­های تحت پوشش، توسعه کشاورزی تسریع و امکان­پذیر می­شود.